Gospodarka w Norwegii

Norwegia jest krajem równości społeczno-ekonomicznej z wysokim standardem życia i jednorodną populacją. Poza Oslo i przyległymi pastwiskami, w Norwegii nie istnieją miasta metropolitalne. Norwegowie zwykle mieszkają w małych wspólnotach z dobrze rozwiniętą komunikacją drogową, lotniczą i promową. Wiele wspólnot skupionych jest wokół jednej głównej działalności gospodarczej lub przemysłowej. Morze wzdłuż wybrzeża bogate jest w zasoby naturalne, takie jak olej i ryby.

Tradycyjne działalności gospodarcze sięgają pierwszych ludzi na półwyspie skandynawskim. Przodkowie Sami przybyli za reniferami do północnej Norwegii po zakończeniu Epoki Lodowcowej. Dziś, Sami są nadal głównymi mieszkańcami tego środowiskowo trudnego regionu. Ich gospodarka nadal jest kulturowo wyśrodkowana na renifery, choć wiele się zmieniło przez ostatnie dziesięciolecia. Zaaklimatyzowanie zmieniło stosunki między Sami i reniferami.

Początkowo polowano tylko na renifery. Wraz z udomowieniem stały się zwierzętami stadnymi, podobnie jak bydło lub owce. Obecnie szacuje się, że 200000 udomowionych reniferów żyje w stadach Sami, są własnością prywatną, i hodowane poprzez celowy wypas, jak wiele zwierząt gospodarskich w pozostałej części świata zachodniego. Tylko około 20000 reniferów nadal mieszka w "dzikich" stadach reniferów.

Oprócz reniferów, tradycyjna gospodarka Norwegii zawsze zależała od rybołówstwa, połowów i (do niedawna) wielorybnictwa, od kiedy ludzie przybyli na półwysep skandynawski. Geografia fizyczna Norwegii jest wyjątkowo korzystna dla sektora rybołówstwa. Morze Północne, Morze Barentsa, Morze Norweskie, i mocno fiordowe wybrzeże otaczające większość kraju. Obszary te są jednymi z najbardziej korzystnych i produktywnych łowisk na świecie.

Rolnictwo w Norwegii jest poważnie ograniczone przez niedobór gruntów ornych. Praktyki kulturowe dziedziczenia również utrudniają skuteczne prosperowanie rolnictwa. Tak Norwegia od dawna musiała polegać na imporcie i utrzymaniu odpowiedniego zaopatrzenia w żywność. Obecnie kwestie te w dalszym ciągu wpływają na gospodarkę rolną Norwegii. Głównym problemem rolnym jest brak gruntów. Tylko około 2500000 akrów (1 mln hektarów), lub 4 procent gruntów Norwegii nadaje się do rolnictwa. Około jedna trzecia tych gruntów to grunty rolne, a pozostałą część wykorzystywano jako łąki lub pastwiska. Ze względu na ograniczoną ilość miejsca, rolnicy muszą produkować tak dużo żywności, jak to możliwe, w celu zaspokojenia potrzeb mieszkańców Norwegii. Jest to trudne zadanie.

			Lovetotravel Kontakt

Ważne: nasze strony wykorzystują pliki cookies